Yalnız yatamayan çocuklar: Çocuklarda en çok görülen korkuların başında geceleri yalnız yatamamaktır. Çocuklarınızın yalnız yatamamasını bir türlü çözemiyorsanız, yazımızı mutlaka okumalısınız. İşte, detaylar;
Çocukların anne ve babalarının yatak odasından erken dönemlerde uzaklaştırılıp, kendi odasında uyutulmaya başlanması yalnız yatamama sorununu çok daha az yaşamalarına imkan sağlar. Gece korkusu yaşayan çocukların bu durumları çok iyi değerlendirilmelidir. Yani çocuk, ne zaman kendi odasına geçmiş ve yatırılmaya başlanmıştır.
Ebeveynler için hayatının ilk zamanlarında, her türlü ihtiyaçlarının hemen ve eksiksiz karşılanmasını isteyen bebeklerini başka bir odaya taşımak oldukça zordur. Bundan dolayı da birçok ebeveyn bebeklerinin yanlarında olmasını ve aynı odada uyumasını isterler. Bunun süreklilik göstermesi, bebeği olduğu kadar anneyi de bağımlı hale getirmektedir. Anneler bebeklerinin yanında olmasının onlara daha güvenli geldiğini düşünürler.
Çocuğun yaşının ilerlemesiyle birlikte, anneyle beraber aynı odada olma isteği karşısında taviz verilmesi, onun odasını ayırma noktasında büyük zorluklar yaşatmaktadır. Özellikle iki yaşına yaklaşan çocuk inat dönemindedir ve kendisine olan ilginin azalmaması için ebeveyn ile uyuma isteğini devam ettirmek istemektedir.
Çocuk dört yaşına geldiğinde ise başka bir odada yatmak istememesinin sebebi daha başkadır. Bu dönem, çocuğun ruhsal gelişiminin olduğu bir dönemdir ve biricik annesinin yanında baba figürünü daha fazla fark etmeye başlar. Özellikle erkek çocuklar, annelerini devasa boyutlardaki babalarıyla paylaşmayı hiç istemezler. Kız çocuklarda bu süreç biraz daha sancılı geçmektedir. Çünkü tek ve biricik annesini babası için terk etmektedir ve annesini rakip olarak görmektedir.
Çocuklar için anne ve babayı birlikte kabullenmeleri hiç de kolay değildir. Anne ve babayla birlikteyken onların arasında kendisini fark edemeyen ya da kendini farklı hissedemeyen çocukta, hemcinsi olan ebeveyne karşı yıkıcı duygular görülür. Bu durum aslında bir misilleme yapma olasılığını da ortaya çıkarmaktadır; Ya hemcinsi olan ebeveyn kendisine zarar verirse!… Çocuğun ebeveynine karşı takındığı saldırgan duygular ve karşılık göreceği korkular genellikle şekil değiştmektedir. Bunlar; karanlıktan korkma veya tek başına yatamama korkusu olabilir.
4-6 yaş grubundaki çocuklara dikkate alındığında, cinsellikle ilgili merak ettiklerinde de bir artış yaşanır. Dünyaya nasıl geldiğini ebevenine sorar ve daha çok merakını giderebilmek amacıyla dolaylı yollara başvurur. Mesela; Yumurtasını yerken, yumurtanın nasıl olduğunu sorar ve siz de tavuktan çıktığını söylersiniz. Çocuk bu cevaptan yeteri kadar tatmin olmadığı için hemen horozun işlevinin ne olduğunu sorar. Çocuk, ebeveynlerinin arasındaki durumu tam manasıyla anlamak için çalışır. Karşı cins ve ebeveynin eşi olma çabaları sözel ifadelerde artık yerini bulur. Mesela; Ben senin kocan olayım veya annem gitsin ben senin karın olayım gibi sözel ifadeler duyulmaya başlanır.
Çocuk, karşı cinsteki ebeveyni hemcins ebeveyniyle paylaşmamak ister. Bununla birlikte, hemcins ebeveynden gelebileceğini düşündüğü tehlikelerden kortuğundan karşı cins ebeveynin yatağında yatmak için kendince uygun bir sebep bulur. Yani gece yalnız yatmaktan korkma mazeretiyle, ebeveynin yatağına yatarak hem karşı cins ebeveyninin yanıda yatar, hem de hemcins ebeveynin öfkesinden kendisini sıyırmış olur. Çocukların bu tür bir mazeret bulmaları bilinçdışı gelişmektedir, yani herhangi bir kasıt söz konusu değildir. Bu süreç yaşandığında ebeveynler genellikle yelkenleri suya indirir ve onu yataklarına alırlar. Yatağa almadıklarında uyumayan ve ağlayan bir çocukla uğraşmayı kesinlikle istemezler.
Çocukların ikili ilişkiler yaşamaktan üçlü ilişkiler yaşamaya başladıkları, artık çevrelerinde yalnızca annelerinin olmadığını anladıkları ruhsal dönemde ebeveyn tavizkar bir şekilde davranırsa, çocuğun olgunlaşmasının önüne geçmiş olurlar. Annesini babasıyla veya babasını annesiyle paylaşmayı öğrenen çocuklar, ileri dönemlerdeki ilişkilerinde çok daha olgun bir şekilde davranır ve rekabet olması çocukları rahatsız edebilecek düzeye gelmez.
4-6 yaşlardan sonraki dönemlerde de çocuklarda bazen gece yalnız yatamama korkusu oluşabilmektedir. Özellikle kaygı ve endişelerinin artmasına neden olan durumlar yaşayan çocuklar, yalnız kalmaktan ya da yalnız yatmaktan korkabilirler.
Çocuktaki sorunun sebebine inilmesi gerekmektedir. Yani çocuğun endişe ve kaygı duygusunu tetikleyen etkenler neler olabilir? Tabi bunu belirleyebilmek çocğunlukla ebeveynler için güç gelebilir. Çocuğun kaygılarına ve korkularına saygılı olmak, çocuğun anlaşıldığını kendisine hissettirmek bir nebze de olsa onu rahatlatacaktır. Daha sonra çocuğa ebeveyn odasının anne ve babaya ait bir yer olduğu uygun bir dil kullanılarak anlatılmalıdır.
Çocuğu odasına yatırmaya götürdüğünüzde, onunla birlikte yatmadan uyumasını beklemek, sonrasında çocuk uyuduğunda ebeveynin kendi odasına geçeceğini söylemesi, onda mevcut korkuyu ve kaygıyı arttırsa da ebeveynin kararlı olması ona da güç verecektir.
Ebeveynler, genellikle çocuklarının bu durumda sabaha karşı yanlarına geldiğini görürler. Bu olduğunda da çocuk alınmalı ve yeniden yatağına yatırılarak uyuması beklenmelidir. Tüm bu uğraşılara karşın başarı sağlanamazsa, profesyonel yardım alınması çok daha iyi olacaktır. Bu sayede ebeveynler kendi tutumlarının ne şekilde olduğunu görebilir, çocuğun korkularını çok daha rahat anlatabileceği uygun ortamı tesis edebilirler.
